ALFONSO

Cando España gañou a Eurocopa, púxenme a pensar nese torneo. A recordar grandes xogadores, momentos de emoción, xogadas espectaculares, equipos revelación... e recordei a un pedazo de dianteiro español, queridísimo por moitas afeccións, que tivo un momento estelar 'eurocopeiro'. É Alfonso Pérez Muñoz.

¿Quén era?: Un dianteiro centro español dos 90 e principios desta década.

¿Por qué se lle recorda?: Por varias cousas. Foi unha das grandes xoias da canteira madridista, converteuse nun dos xogadores máis carismáticos do Real Betis, xogou no Barcelona e por riba, meteu un dos goles máis vibrantes de España nos últimos anos: Fase de grupos da Eurocopa 2000. Último partido. España necesita gañar. É o minuto 90 e perdemos ante Iugoslavia por 3-2. Nese momento, Gaizka Mendieta mete un gol de penalti que aínda nos da a vida, nun partido tolo. Con segundos a falta de que o árbitro pite o final, o noso protagonista de hoxe engancha unha volea ó borde da área que se mete na portería iugoslava. É gol. España gaña 4-3 e pasa como líder a cuartos de final (onde, efectivamente, caéu. Foi o partido do penalti que Raúl lanzou ás nubes ante Barthez). E bueno, é case imposible olvidalo porque o estadio da súa localidade natal, Xetafe, leva o seu nome.

¿Qué foi del?: Alfonso retirouse en 2005. Actualmente é unha das estrelas do Real Madrid da liga indoor, que tantos veteranos do noso campionato xogan, para maior satisfacción dos nostálxicos do fútbol español.

¿Sabías qué...?: A pesar de que nunca xogou no Xetafe, foron os propios xetafenses os que elixiron o nome do Coliseum por votación popular.

- Só tiña 26 años cando bautizaron o estadio do Xetafe co seu nome.

- Foi un dos xogadores que puxo de moda as botas blancas.

- Destacaba tamén pola cantidade de pulseiras que levaba na man dereita, costume que tiña dende a infancia.

- Causou moita polémica porque, cando chegou ó Barça, Alfonso dixo que dende pequeno era hincha do clube catalán. Algúns madridistas nunca lle perdoaron esas declaracions. De calquera maneira, xoga a Liga indoor cos blancos e, de feito, é socio do Real Madrid.

- Un cántico moi famoso na súa época bética era "Qué bonitos, qué bonitos, son los goles de Alfonsito..."

- Tamén tiveron repercusión unhas declaracions suas, cando xogaba no Betis. O Sevilla estaba en posicions peligrosas, cerca do descenso, e Alfonso dixo que lle gustaría que o Sevilla se salvase. O propio Manuel Ruiz de Lopera mostrou o seu disgusto por este xesto, en realidade, tan deportivo, do bon de Alfonso.

- Acaba de finalizar segundo na clasificación de máximo goleador da Liga indoor, con 36 goles en 8 partidos, só superado polo valencianista Juan Sánchez. O Madrid acabou subcampeón, por detrás do Deportivo.

Biografía, palmarés, estatísticas: Alfonso Pérez Muñoz naceu en Xetafe o 26 de setembro de 1972. Comenzou a xogar na canteira do Madrid. En 1990 deu o salto o primeiro equipo, onde permaneceu cinco anos. En 1995 chegou ó Betis, onde se fixo co cariño da afección. Cinco anos despois, fichou polo Barcelona, onde permaneceu ata 2002, cando foi cedido ó Olympique de Marsella. Despois dunha pouco exitosa experiencia no emblemático clube francés, volveu ó Betis, para retirarse en 2005. No seu palmarés conta con dúas Copas do Rey (unha co Betis e outra co Madrid), unha liga e unha Supercopa, ámbolas dúas co Madrid. Ademáis, Alfonso é un dos lexendarios xogadores que conseguiu en 1992 a medalla de ouro nas Olimpiadas de Barcelona.