DINO BAGGIO

Unha das pantasmas para a selección española é o xogador do post de hoxe, un xogador que todos recordamos por meterlle un gol a España, naquel fatídico partido de Boston de 1994. Hoxe falo de Dino Baggio.

¿Quén era?: Un centrocampista italiano que destacou nos 90.

¿Por qué se lle recorda?: Por ser un dos pilares da selección italiana no Mundial de Estados Unidos do 94. En España, recordase porque foi o autor do primeiro gol dos transalpinos no partido de cuartos que enfrontou a España e a Italia.

¿Qué foi del?: Pois sorprendentemente, Dino Baggio segue xogando o fútbol os seus 36 anos. Faino, eso sí, nas filas do Tombolo, que compite na Terza Categoria do fútbol italiano (A Prima Categoría e a seguinte a serie C-2, a Terza e a terceira desde a Prima), que nin sequera é profesional. É a décima categoría do Calcio, a máis baixa (Para facervos unha idea, a Terceira Rexional é a oitava categoría do futbol daquí). Tomou a decisión de fichar por este equipo porque o entrenador é seu primo.

¿Sabías qué...?: Non ten ningún parentesco con Roberto Baggio.
- Debutou na selección o mesmo día que o ex xogador do Atlético de Madrid e Barcelona Demetrio Albertini.

- O diario Marca recollía o outro día unhas declaracions de Baggio a propósito do partido da Euro 2008 entre Italia e España: "España leva 88 anos sen gañarnos un partido oficial. Será por algo. España sempre xoga ben; Italia gaña máis".
- Cando Dino estaba na Juventus, o Parma fixolle unha oferta para fichalo. Nin Baggio nin a Juve querían desfacerse del, así que o equipo piamontés ofreceu o Parma a posibilidade de fichar a un xove xogador chamado Alessandro Del Piero. Cando xa estaba case todo feito, Dino Baggio cambiou de decisión e marchou o equipo parmesano.
- Na tempada 98/99, un partido Wisla Cracovia - Parma da Copa da UEFA, un afeccionado polaco lanzou un coitelo dende as gradas que impactou na cabeza de Dino Baggio, quen non sufriu feridas graves. O suceso costoulle o Wisla un ano de sanción.
- Aínda que se rumoreou o seu pase o Chelsea, en Inglaterra xogou no histórico Blackburn Rovers.

Biografía, palmarés, estatísticas: Dino Baggio naceu o 24 de xullo de 1971 en Camposampiero, na provincia italiana de Padua. Empezou a xogar no histórico e lexendario Torino, en 1988. En 1991 foi fichado polo Inter de Milán, onde so permaneceu un ano. En 1992 chegou a Juventus de Turín, onde despuntou. En 1994 levouno o Parma, onde formou parte da columna vertebral do equipo ata 2000. Ese ano fichou pola Lazio, ata 2003. Ese ano e o seguinte viviu duas cesions, unha o Blackburn Rovers e outra o Ancona italiano. Tras un breve paso en 2005 pola Triestina, da Serie B italiana, deixou o fútbol, para volver este ano o Tombolo. A nivel de equipos, gañou unha Copa italiana, unha Supercopa e tres UEFAS. Coa selección xogou uns nada despreciables 60 partidos e meteu 7 goles.

PD: A anecdota máis importante de Dino Baggio e a que acabou coa sua carreira foi nun partido Parma-Juventus do 9 de xaneiro de 2000, Dino Baggio é expulsado inxustamente por unha acción sobre Zambrotta, mentres se dirixe os vestiarios cuspe o cespede e co indice e pulgar fai un xesto de contar billetes. Suspendeno por dous partidos coa selección Italiana (nese momento era titular indiscutible) e o seu clube o Parma suspendeo por 6 partidos e multao con 200.000.000 de liras (100.000 euriños que naquela época eran moito máis, aínda que agora non sexan xa pouco). Despois diso non volvería a ser convocado coa selección e xogaría so 66 partidos ata 2005 co Parma, un xogador que era o xefe do mediocampo parmesano.

JORGE CAMPOS

Estou seguro de que o protagonista de hoxe vaivos encantar. En realidade, é inolvidable, polo que se axusta pouco o título do blog, pero supoño que vos interesará saber que foi del. É o paradigma de porteiro extravagante latinoamericano, controvertido, afeccionado a sair da porta, capaz do mellor e do peor, carismático, popular, adorado polos fans... É un dos futbolistas mexicanos máis coñecidos internacionalmente, un dos máis famosos. O protagonista de hoxe é nada menos que Jorge Campos.

¿Quén era?: Un porteiro mexicano de finais dos 80, dos 90 e de principios deste seculo.

¿Por qué se lle recorda?: Por ser o porteiro titular da selección mexicana nos 90, incluidos os Mundiais de 1994 e 1998 (en Corea e Xapón 2002 estivo, pero como suplente), polos seus extravagantes e chamativos uniformes e porque durante moitas etapas da sua carreira xogou de dianteiro.

¿Qué foi del?: Retirouse en 2004, nas filas do Puebla FC. Tras ser axudante do seleccionador Ricardo Lavolpe, na actualidade é comentarista deportivo do canal TV Azteca. Ademáis, ten unha empresa de comida rápida chamada Sportortas. A sua especialidade son as deliciosas tortas mexicanas.

¿Sabías qué...?: Foi unha das imáxes da firma deportiva Nike. De feito, formaba parte do famosísimo equipo que rodou un dos máis aplaudidos e recordados anuncios de televisión da marca estadounidense, ese no que unha serie de xogadores internacionais se enfrontaba a un equipo de demos. Xunto a Campos, que fai de porteiro do equipo, estaban Eric Cantona, Thomas Brolin, Ronaldo, Maldini ou Figo.
- Na sua carreira levou dous dorsais, o 9 e o 1. Cando levaba o 9, solía xogar de porteiro. Co 1, solía facelo de dianteiro.
- Sorprendeu o mundo cando no Mundial de Estados Unidos luciu uniformes de cores fluorescentes e unhas tallas máis grandes. Existe unha teoría que di que os porteiros saen beneficiados cando levan cores chillons. Segundo esta teoría, os dianteiros soen lanzar inconscentemente o balón cara onde está o porteiro, atraídos polas cores chamativas. Noutro extremo, non obstante, hai outra teoría que di que é mellor que os porteiros leven cores escuros ou apagados, para que os dianteiros non poidan ver dun rápido vistazo onde está situado o gardameta.
- O seu apodo en México é El Brody (deformación de brother, irman en inglés).
- Suplía a sua escasa estatura para ser porteiro (1.75 m) cunha gran axilidade.
- Era tan famoso que inspirou un personaxe da serie xaponesa de anime Campeones (Capitán Tsubasa é o seu nome orixinal). Este personaxe chamabase Ricardo Espadas e era o porteiro da selección mexicana sub 20.
- El mesmo diseñaba os seus uniformes.
- É o terceiro xogador con máis internacionalidades por México (130 en 13 anos).
- Disputou as tres primeiras tempadas da Major Soccer League, a liga dos Estados Unidos. Xogou no Los Angeles Galaxy e nos Chicago Fire.

Biografía, palmarés, estatísticas: Jorge Campos Navarrete naceu o 15 de outubro de 1966 en Acapulco, México. Debutou como profesional en 1988, nas filas dos Pumas da UNAM. Nesa primeira etapa, que durou ata 1995, xogou indistintamente de dianteiro e de porteiro. Tras unha tempada no Atlante, pasou a 96-97 nos LA Galaxy. Tivo dous pasos moi breves por Chicago Fire e polo Cruz Azul do seu país, ata que en 1998 volveu aos Pumas. Cambiou de felino en 1999 para xogar cos Tigres. En 2000 volveu de novo os Pumas. En 2001 de novo xogou no Atlante e os seus dous últimos anos, de 2002 a 2004, xogou no Puebla. No seu palmarés destacan, entre outros títulos, unha Copa Confederacions (1999), unha Copa CONCACAF, e numerosos títulos nacionais en México.

PD: Creo recordar que dician que era mellor como dianteiro centro que como porteiro. Eu so o vin como porteiro e era bastante mediocre, moi da escola sudamericana, baixiños, palomiteros e moi inseguros, capaces da parada imposible e despois tragarse 2 goles en córners.
Aínda así Jorge Campos foi sen dubida un porteiro que marcou toda unha época no fútbol mexicano e a sua fama extendeuse por todo o mundo debido os seus uniformes extravagantes, a sua forma de xogar na portería, capaz do mellor e do peor, por ser un porteiro cunha complexión moi atípica (so 1´75 cm) e por xogar ademáis como dianteiro, onde chegou a destacar na liga do seu país. En México ademáis tenselle un especial cariño, non so como deportista, senon pola sua personalidade sencilla, humilde e moi amigable.
Como porteiro creo que a pesares dos erros que tiña, demostrou unha axilidade e uns reflexos únicos na sua especie. En 1993 foi o terceiro mellor porteiro do mundo segundo a FIFA e no 94 o décimo. Estivo además varias veces nas seleccions deste organismo.

CHAPUISAT

Era un deses futbolistas que a nivel europeo se fixo moi coñecido, a pesares de non ser dun país de grandes resultados. Formou parte dun clube que chegou a ser o máis poderoso de Europa e o seu nome quedará nas retinas de moitos afeccionados. É o suizo Stephan Chapuisat.

¿Quén era?: Un dianteiro suizo dos 90.

¿Por qué se lle recorda?: Por ser a principal estrela do Borussia de Dortmund que se proclamou campión de Europa en 1997 e o xogador máis destacado da sua selección, amén de ser un dos máis cotizados dianteiros de Europa no seu tempo.

¿Qué foi del?: Pois retirouse fai pouco, en 2006, os 37 anos de idade, nas filas do Lausana. Agora forma parte do equipo técnico do Young Boys de Berna, equipo no que tamén xogou. En concreto traballa como olleador.

¿Sabías qué...?: O seu sucesor como gran goleador suizo, Alexander Frei, tamén xoga no Borussia de Dortmund.
- Seu pai, Pierre-Albert, tamén foi futbolista e foi internacional.
- É o único xogador suizo gañador dunha Copa de Europa (dos que chegaron a xogar na final). É o terceiro mellor goleador estranxeiro da historia da Bundesliga (106 goles), superado polo brasileiro Elber e o peruano Pizarro. O tamén brasileiro Ailton empatalle.
- É o terceiro jugador con máis internacionalidades por Suiza e foi elexido como mellor futbolista helvético dos últimos 50 anos.
- O ano no que o Borussia gañou a Champions, foi no que o Atlético de Madrid competiu por última vez nela. Na fase de grupos, os roxibrancos lograron unha inolvidable victoria no Westfalenstadion, con goles de Roberto Fresnedoso e Milinko Pantic.
- Chapuisat tiña, entre os seus compañeiros dese temible Borussia, a Klos, a Sammer, a Riedle, a Lambert, a Kohler ou a Paulo Sousa. Un equipazo.
- Enfrontouse coa sua selección a Española no Mundial de Estados Unidos do 94.
- Na recente Eurocopa de Suiza e Austria (a de España), Chapuisat realizou tarefas de embaixador da competición. De feito, formou parte das estrelas retiradas que participaron no sorteo da Eurocopa.
- En Suiza coñecíano como Chappi.
- Estivo cerca de xogar na Premier League. O Blackburn Rovers fixolle unha xenerosa oferta a finais dos 90.

Biografía, palmarés, estatísticas: Stephane Chapuisat naceu o 29 de xuño de 1969 en Lausana, Suiza. Comezou a sua carreira no equipo da sua cidade, onde debutou en 1987. En 1991 emigrou a Alemaña, para xogar no Bayer Uerdingen. Ese mesmo ano fichou polo Borussia, onde permaneceu ata 1999, cando retornou a Suiza para xogar no Grasshoppers de Zurich. En 2002 firmou polo Young Boys de Berna, onde estivo tres anos. A sua última tempada foi a 2005/06, na que xogou no equipo dos seus oríxes, o Lausana. No seu palmarés destacan a Champions del 97, a Intercontinental dese ano, duas ligas alemanas e unha liga suiza. Coa selección disputou 103 partidos e meteu 21 goles.

PD: Gran xogador. Recordo especialmente a este xogador a partires do mundial do 94 e tamén daquela época a outro xogador suizo que xogaba en Alemaña e en Italia, Ciriaco Sforza.
Tamén dicir que nese Borussia campión de Europa tamén estaba Andy Möller, un dos poucos xogadores alemanes (xunto a Mehmet Scholl) que recordo cun certo nivel técnico.
Desa Suiza podiase destacar tamén a Sutter e a Henchoz, aparte de veteranos como Bregy, que marcou un golazo de falta contra EEUU no segundo partido do Mundial que acabou 1-1. Wynalda marcou o gol estadounidense.

PENEV

Por fin. Eso diredes alguns cando vexades o título do post. Pois si. Este é un dos personaxes que foron solicitados con máis ahínco dende que se puxera en marcha este blog. É un histórico da Liga española e un dos máis prolíficos dianteiros que vimos. Unha mestura de superación e forte carácter que é difícil de olvidar. Con vos, Luboslav Penev.

¿Quén era?: Un dianteiro búlgaro dos 80 e os 90.

¿Por qué se lle recorda?: Por ser dianteiro centro do Valencia, Atlético de Madrid, Celta e Compostela en boas épocas destes equipos, sobre todo na do equipo roxibranco, co que conseguiu o famoso 'Dobrete' de 1996.

¿Qué foi del?: Puiden saber que na actualidade, Lubo Penev ten un cargo na Federación Búlgara, na que desempeña tarefas de director deportivo.

¿Sabías qué...?: En 1994 diagnosticouselle un cancro testicular que lle impediu participar na Copa do Mundo dese ano, en Estados Unidos, na que a sua selección conseguiu un histórico cuarto posto.
- O ano seguinte foi cando fichou polo Atletico e conseguiu o Dobrete.
- Outros dous ex xogadores do Atlético venceron batallas contra o cancro: Os porteiros José Francisco Molina e Xermán Burgos.
- Cando regresou a Bulgaria, tras 11 anos en España, foi presidente do CSKA de Sofía. Seu tío, Dimitar Penev, foi futbolista, entrenador do CSKA e seleccionador búlgaro nos 90.
- En febreiro de 1996, o nome de Lubo Penev apareceu nas portadas de moitos periódicos cando, tras un partido de Copa entre o Valencia (seu ex equipo) e o Atlético de Madrid, se liou a puñetazos co enton presidente che, Francisco Roig. As relacions entre ambos eran malas xa que segundo o búlgaro, Roig quixo rescindirlle o contrato a Penev cando se soubo a sua enfermidade. O caso é que ese día, no que Penev non xogou, ambos se cruzaron en Mestalla e tras un cruce de insultos liaronse a tortas, quedando peor parado o dirixente valencianista. Ambos querellaronse.
- A peña valencianista Lubos Gol Gran cambiou de nome tras ese incidente, pasándose a chamar simplemente Gol Gran.
- Penev fala perfectamente o castellano, apenas con acento.
- Formou unha extraordinaria parella de ataque con Kiko Narváez. Na 95/96 meteu 22 goles entre Liga e Copa do Rey.
- En 1988 foi nomeado mellor xogador búlgaro do ano e con esa vitola chegou o Valencia.

Biografía, palmarés, estatísticas: Luboslav Mladenov Penev naceu en Sofia, Bulgaria, o 31 de agosto de 1964. Comezou a sua carreira no CSKA de Sofia en 1984 e alí permaneceu ata 1989, ano no que desembarcou no Valencia CF. Tras seis tempadas na cidade do Turia e superar unha grave enfermidade, Penev fichou polo Atlético de Madrid. A pesares do grande éxito no Calderón, o ano seguinte marchou o Compostela, onde estivo duas tempadas. En 1998 foise o Celta, onde fixo unha moi boa tempada. No 2000 regresou a Bulgaria, para retirarse no Lokomotiv Plovdiv. No seu palmarés destacan tres Copas búlgaras, duas ligas do seu país e o xa mencionado Dobrete co Atlético. Coa selección xogou 62 partidos e meteu 13 goles.

PD: Dimitar Penev foi precisamente o seleccionador daquela Bulgaria do 94 na que xogaban Stoitchkov, Balakov, Letchkov, Kiriakov e o ex do Deportivo Emil Kostadinov, que fixo un Mundial espectacular e logo se estrelou en España.