AMUNIKE

Por petición popular (sodes alguns os que mo pedistes), presentovos a todo un personaxe do fútbol... e da publicidade: Emmanuel Amunike.

¿Quén era?: Un xogador nixeriano da década dos 90.

¿Por qué se lle recorda?: Deberiaselle recordar por pertencer a unha das mellores xeneracions do fútbol africano, pero sobre todo, polo seu máis que discreto paso polo Barça e polo celebérrimo anuncio que fixo para Renault.

¿Qué foi del?: Retirouse en 2004. Pouco despois saltou a fama co seu anuncio da Kangoo. Segundo a Wikipedia, agora vive en Santander e é entrenador do S. D. Reocín de Cantabria, aínda que este dato non o puiden confirmar.

¿Sabías qué?: O Barcelona pagou tres millons de euros por el.
- O seu nome, en realidade, e Amuneke.
- Ten dous irmans xogando a nivel profesional, ambos en Suecia: Kingsley faino no IFK Värnamo e Kevin no IFK Norrköping. Ambos son internacionais.
- Foi escollido mellor xogador africano do 2004.
- Gañou un ouro Olímpico en Atlanta.

Biografía, palmarés, estatísticas: Emmanuel Amunike, ou mellor dito, Amuneke, naceu un 25 de decembro de 1970 en Eze Obodo, Nixeria. Xogou no Julius Berger do seu país, no Zamalek exipcio, no Sporting de Lisboa, no Barcelona, no Albacete, no Busan coreano e retirouse no Al-Wihdat de Xordania. O seu palmarés non está nada mal: Duas ligas españolas, duas Copas do Rei, unha Recopa, unha Supercopa Europea e unha Copa Catalunya co Barça e unha Copa de Portugal co Sporting, aparte do ouro olímpico xa referido.

PD: Rumorease que no famoso anuncio da Kangoo, antes do chiste do saque de banda ensaiouse cunha chilena que nunca saiu emitida. Amunike aparecía nun famoso cántico do Santiago Bernabeu: "Luis Enrique, tu padre es Amunike". O seu adestrador Bobby Robson dixo que era un gran sacador de banda e incluso tiñan unha xogada ensaiada para el. Hai que sinalar que a sua estancia no equipo culé acabou sendo unha autentica pesadilla para o bo de Emmanuel. Como sempre acababa as tempadas lesionado, non habia maneira de vendelo ou cedelo a outro equipo, ademáis da sua lóxica vontade de querer quedarse aínda que so fose para xogar os minutos da basura. A resposta do clube foi apartalo do equipo, non deixarlle apenas espacio dentro das instalacions do clube para que se exercitase por si so, e encima, segundo unhas declaracions suas naquela epoca, o Barça queria facelo firmar unha declaración pola que el mesmo recoñecia a sua incapacidade para volver xogar o futbol e poder rescindir o seu contrato dunha vez. O propio Van Gaal chegou a botarlle unha bronca diante dos seus compañeiros por non someterse os desexos do clube e largarse dunha vez.

Aínda así o seu maior logro en España foi o gol da victoria nun Logroñes-Barça, no que marcou o 0-1 a falta de poucos minutos para o final. Un gol que foi recordado por todos os medios durante o tramo final da liga 96/97 dado o apretado sprint final que levaban Madrid e Barça.

Amunike adicase a distribucion dunha marca deportiva en Africa, colabora nas TVs rexionais de Cantabria como contertulio en programas deportivos e ademais e olleador do futbol africano para o Manchester United ou para o Arsenal esto non o recordo ben.

BIERHOFF

O futbolista de hoxe foi un dos grandes protagonistas da edición de 1996 da Eurocopa de fútbol, xa que foi o autor do gol de ouro máis famoso da historia (como xa sabedes, o gol de ouro é un mecanismo xa case en desuso, que daba por finalizado un partido na prórroga cando un dos dous equipos marcaba, vamos, como cando no colexio dicíamos "Quen marque, gaña"). O personaxe de hoxe é Oliver Bierhoff.

¿Quén era?: Un dianteiro alemán dos 90.

¿Por qué se lle recorda?: Por ser o dianteiro centro de Alemaña e do Milan durante a segunda metade dos 90, e polo que vos comentaba antes: El foi o autor dos goles que lle deron o seu país o título do Europeo de Nacions do 96, despois de vencer a República Checa na final, que se disputou no estadio de Wembley, en Londres.

¿Qué foi del?: Retirouse en 2003, nas filas do Chievo Verona. Despois de pasar unha tempada comentando partidos de Champions no canal SAT 1, Bierhoff pasou a formar parte do equipo de Jürgen Klinsmann o frente da selección alemana. O seu cargo, que aínda conserva, é o de director deportivo da Mannschaft.

¿Sabías qué...?: Seu pai foi porteiro nos 50.
- Seu avo foi político: era o presidente do distrito de Düren, en Alemaña.
- É o único xogador extranxeiro que foi máximo goleador nas series A e B italianas (a primeira e a segunda división).
- Deixou a selección despois da final do Mundial de 2002.
- Participou no comité organizador do último Mundial, o do seu país en 2006.
- Era un especialista en remates de cabeza (mide 1,91). No seu último partido oficial, co Chievo, fixolle un hat-trick a Juventus.
- En Alemaña dixose, e así o expresa a UEFA na sua páxina web, que foi a muller do seleccionador alemán no 96, Berti Vogts, a que aconsellou o seu marido que levara a Bierhoff a Eurocopa. "Xa verás cómo cho paga", dixolle. E tanto.
- No último Mundial, Bierhoff viuse implicado na gran tangana (ou tángana) que se montou no Alemaña-Arxentina de cuartos de final. Despois de acabar a tanda de penalties, que gañaron os teutons, xogadores de ambos equipos liaronse a golpes. Aínda que Bierhoff, que estaba no banquiño xunto o resto do equipo técnico, dixo que só foi a separar, os arxentinos acusarono de meterse na pelea. Bierhoff añadiu despois que "o temperamento dos arxentinos e moi forte".

Biografía, palmarés, estatísticas: Oliver Bierhoff naceu en Karsruhe, Alemaña o día 1 de maio de 1968. Empezou a sua carreira profesional en 1986, nas filas do Bayer Uerdingen. Do 88 o 90 xogou no Hamburgo. Despois dun breve paso polo Borussia Mönchengladbach, emigrou a Austria en 1990 e fichou polo Salzburgo. O seu bo facer alí levouno o Calcio, da man do Ascoli. Alí pasou catro anos, tres deles na Serie B. Do 95 o 98 destacou nas filas de Udinese e o seu bo nome levouno o Milan no 98. Despois de tres tempadas, foise en 2002 o Monaco, pero a tempada seguinte, volveu a Italia para retirarse no Chievo. Coa selección xogou 70 partidos e meteu 37 goles. Os seus títulos son unha liga italiana co Milan e a Eurocopa do 96.

DERTYCIA

O de hoxe é un futbolista olvidado, pero non tanto. E é que Óscar Alberto Dertycia é un deses futbolistas inolvidables.

¿Quén era?: Dertycia foi un dianteiro centro arxentino que chegou a Liga Española da man do Cádiz. A sua alopecia non pasou desapercibida ante a guasa gaditana e foi bautizado como 'Míster Proper' (o 'Don Limpio' de antaño). Xogou tamén no Tenerife e no Albacete.

¿Por qué se lle recorda?: Por suposto, polo seu singular aspecto e a sua simpatía. Pero a nivel futbolístico, por ser un dos compoñentes do Tenerife que, na última xornada da tempada 92/93, arrebatou o Real Madrid a sua segunda liga consecutiva no Heliodoro Rodríguez López. Dertycia meteu un dos goles.

¿Qué foi del?: Cando xa tiña unha lixeira pelusiña sobre a cabeza, na tempada 95/96, Dertycia volveu o seu país. Xogou tres tempadas en Talleres. Despois, outra no Instituto e outra máis no General Paz Juniors, todos eles equipos da sua cidade natal, Córdoba. En 2001 estivo enrolado no Temuco de Chile e ése mesmo ano, no Sport Coopsol de Perú. Segundo a web italiana Tutto Mercato, despois da sua aventura peruana, en 2003, regresou a Córdoba para xogar de novo no General Paz Juniors, que estaba na terceira división arxentina. Pronto lle encargaron a tarefa de ser adestrador-xogador e pouco despois colgou as botas para sempre para adicarse a ser técnico.

¿Sabías qué...?: A finais dos 80, como xogador da Fiorentina italiana, Dertycia sufriu unha grave lesión que lle provocou unha alopecia nerviosa. Ata ese momento, 'Míster Proper' lucía unha esplendorosa melena.

Biografía, palmarés, estatísticas: Naceu en Córdoba (de Arxentina) un tres de marzo de 1965, Dertycia chegou o lexendario Argentinos Juniors en 1985. Dous anos despois, marchou a Italia para fichar pola Fiorentina, onde coincidiu con Roberto Baggio. No 89 chega o Cádiz. En 21 partidos meteu 6 goles e so estivo un ano cos do Carranza. O ano seguinte cambiu Cádiz por Tenerife. Alí xogou tres temporadas, da 91/92 a 93/94. En 91 partidos meteu 27 goles. Foi a época na que media España se encariñou co xogador e cando o Día Después sacaba todas as semanas a progresión do renacemento capilar de Dertycia. Na 94/95 volveu a facer as maletas e fichou polo Albacete Balompé (que estaba en Primeira). Os seus números, seis goles en 26 partidos. Despois foi a Perú.

PD: En Córdoba, Arxentina, é coñecido co mote de "Cocayo", esta vivindo nun pequeno pobo das serras de Córdoba, chamado San Antonio de Arredondo, que se atopa a 45 kms da cidade capital. Ademais fundou unha ONG "Fundacion Córdoba Futbol". Espero que sexa do voso interés.
Non vos olvidedes un cántico que foi un buque insignia alá no estadio onde lle tocase xogar a Dertycia e era así co ritmo de guantanamera "cortate el pelo,Dertycia cortate el pelo,Dertycia cortate el peeelo,cortate el peeelo..." ou o tamén coñecido "Peinate a ralla,Dertycia peinate a ralla..."

Dertycia participou naquel famoso Cadiz 4 - Barsa 0 que propiciou a permanencia do Cadiz.

Dese Tenerife que lle cerrou a boca o Madrid, aparte de Dertycia aparecian xogadores como Julio Llorente, Antonio Mata, Sebastian Cruzado "Chano", Chemo del Solar...

En Tenerife segue habendo unha peña co seu nome que acude os domingos ó Heliodoro coa súa pancarta.

O arxentino dabao todo no campo e unha vez que se puxo a tono fisicamente era unha pesadilla para as defensas rivais. Contaxiaba a todos co seu carácter e tiña olfato de gol. No partido que falaba da goleada do Cadiz ao Barça de Cruyff, Dertycia meteu un gol salindo coa pelota de campo propio flechado como un obús ata a porteria de Zubi e deixando polo camiño no chan a Koeman, aquela tarde o Cádiz gañou 4-0. Dertycia fora vital para a permanencia ese ano en primeira. Un gran fichaxe da man de Irigoyen e un gran xogador como desmostrou despois en Tenerife.

Nesa tempada da permanencia do Cadiz tiña un gran equipo co propio Dertycia, Pepe Szendrei, Carmelo, Oliva, Juan José, Pepe Mejias, Quevedo, Kiko, Raúl Procopio....e no banquiño primeiro Veira e logo Ramón Blanco.
Fai alguns anos, cando o Tenerife xa militaba en segunda, Dertycia, volveu a aparecer en escea, viña flaco e en forma, e quixo entrar a formar parte do equipo, ofreceuse en varios medios e incluso creo que chegou a traballar co equipo, pero finalmente o corpo técnico decidiu que mellor non fichalo, unha pena en realidade, porque ía ser unha boa inxección de moral.

MILENE DOMINGUES

Por primeira vez no blog aparecerá unha muller futbolista. A verdade e que hoxe ides a ler un artigo diferente, xa que en realidade tratase dunha deportista coñecida polos non amantes do balompé, e e que ademáis de deportista, a protagonista de hoxe é un coñecido persoaxe do corazón. Non nos engañemos. Eo gracias o seu ex, un dos futbolistas máis famosos dos últimos anos, o gran Ronaldo. Por iso, a nosa heroína de hoxe coñecemola como Ronaldinha. O seu nome é Milene Domingues.

¿Quén e?: Unha futbolista brasileira que segue en activo aquí en España.

¿Por qué se lle recorda?: Por ser unha xogadora da selección brasileira de fútbol feminino e sobre todo, por chegar a España como muller de Ronaldo, cando este regresou a nosa Liga como xogador do Real Madrid. Tamén se lle coñece por haber xogado no Raio Vallecano feminino.

¿Qué foi dela?: Segue xogando. Agora está nas filas do Pozuelo Féminas, equipo que ten unha especie de acordo co Real Madrid, que o auspicia. Agora está recuperándose dunha lesión.

¿Sabías qué...?: En 2006 participou no concurso de Televisión Española Mira quén baila.
- Comezou a sua carreira no lexendario Corinthians de Sao Paulo. A sección masculina deste equipo acaba de fichar o seu ex, Ronaldo.
- Ten un fillo con Ronaldo, que se chama Ronald. Está casada co dianteiro do Raio Vallecano David Aganzo.
- Foi comentarista para a radio e para programas deportivos de Televisión Española.
- Posou para diversas publicacions lixeira de roupa (pero sen ensinar nada, ¿eh?).
- A sua carreira estivo supeditada a de Ronaldo. Cando o astro brasileiro fichou polo Inter, Milene foise xogar a Italia, o Fiammamonza (con sede en Monza, moi cerca de Milán).
- Ten o récord de toques seguidos o balón, con 55.197.

Biografía, palmarés, estatísticas: Milene Domingues naceu o 18 de xuño de 1979 en Sao Paulo, Brasil. Comezou a sua carreira no Corinthians da sua cidade natal. Foise con Ronaldo a Italia para xogar no Fiammamonza e cando Ronaldo regresou a España para xogar no Madrid, ela veu con él e xogou no Raio Vallecano e no Torrejón. Coa selección xogou o Mundial de Estados Unidos de 2003, pero as canarinhas foron eliminadas en cuartos de final.

BUSQUETS

Hoxe propuxenme sacar a un dos inolvidables do Barça de Cruyff, o porteiro Carles Busquets. Eu xa o tiña previsto. E é que este é un deses deportistas inolvidables.

¿Quén era?: Foi porteiro do Barcelona entre 1988 e 1998.

¿Por qué se lle recorda?: Porque sempre levaba pantalón largo e porque tiña colgado o sambenito de ser un porteiro inseguro e fallón.

¿Qué foi del?: Retirouse nas filas da UE Lleida en 2003. Agora é o entrenador de porteiros do Barça B.

¿Sabías qué...?: O seu fillo, Sergio, xoga no Barcelona este ano con notable éxito.
- Circulaban numerosas lendas urbanas acerca da costume de Busquets de levar pantalón largo. Entre as máis comentadas, que tiña unha tatuaxe que quería ocultar e que tiña unha espantosa cicatriz (ou queimadura, segundo a versión).
- Chamabanlle 'Busi'. Os seus detractores, 'Porteiro de balonman'.
- En 1995, Cruyff e Rexach conminaronlle a que falara máis en catalán.
- O ano pasado, Busquets estivo de entrenador de porteiros do primeiro equipo, xa que Juan Carlos Unzué (o titular) estaba nun curso de entrenadores.

- Víctor Valdés dixo, en referencia a Busquets fillo: "É un gran xogador. Igual que o seu pai, que tamén foi un gran porteiro que marcou época".

- Outra historia pouco clara acerca de Busquets e a famosísima anécdota do porteiro e a plancha. Para xustificar unha baixa de 'Busi', o Barça explicou que sufrira un accidente doméstico, o coller unha plancha quente que ia caer sobre o seu fillo e queimarse as mans.

Biografía, palmarés, estatísticas: Carles Busquets Barroso naceu en Badia do Vallès, Barcelona, o 19 de xullo de 1967. Despois de dous anos no Barça B, pasou o primeiro equipo de 1990 a 1999 (xogou 79 partidos). Logo marchou o Lleida, ata a sua retirada,

en 2003. O seu palmarés está moi pero que moi ben: Unha Copa de Europa, seis Ligas, duas Copas do Rei, unha Recopa, duas Supercopas de Europa e catro Supercopas de España.

PD: Qué grande era Busi. Podese dar unha referencia a sua sangre fría a hora de regatear o dianteiro que o presiona, fixoo un par de veces. Tiña máis habilidade que Ronaldinho nos seus tempos e máis sangre fría que Romario. Aínda que o corazón dos barcelonistas nunca se llo perdoarían. Esperemos que pronto poida aparecer a historia de Angoy porque tamen merece un post neste blog. A verdade é que o pobre home tiña fama de facer unhas cantadas increíbles, aínda que creo que todos recordarán que era un gran porteiro 'por abaixo e cos pes'.

Despois de Busi pasaron outros gardamentas con non moi bo recordo por Barcelon como Vitor Baia, Ruud Hesp, Richard Dutruel, Bonano, o alemán Enke ou Rustu Recber.

Falabase moito do gran equipo que tiña Cruyff no Barcelona e do malo do filial con Escaich, o seu fillo Jordi, Korneyev, a parella de porteiros Busquets e Angoy, Sanchez Jara... Vaia, nada de futbolistas a escala clase mundial.

Agora dedicase a xogar na liga indoor de veteranos co FC Barcelona.

Outra anecdota sobre Busquets é a que di que comezou xogando ó futbol - sala de xogador e por iso o seu afán no regate sobre os dianteiros