BUYO

Antes de nada, decirlle a "ovella" que moitas gracias polo comentario e que vou falar hoxe dun da terra (aínda que o peor galeguista, era mais madrileño que galego o tipo), de momento estou poñendo xogadores xa retirados como Buyo e a ver se pronto a Marcos Vales ou a Dani Bouzas. Tamén decirche que non e facil configurar o "chirimbolo" xa que atopo moi pouca información de xente como Padín, Soto, Maqueda ou José Ramón.

Hoxe aparece outra vella gloria do Madrid. Un dos porteiros con mellores reflexos. Un tipo amado e odiado a partes iguais que marcou toda unha época no Bernabéu e que, quizás, non tivo o recoñecemento necesario na selección española, probablemente a sua espiña cravada. Cómo non, estouvos falando de Francisco "Paco" Buyo.

¿Quén era?: Un porteiro galego dos 70, os 80 e os 90.
¿Por qué se lle recorda?: Por ser o eterno porteiro do Madrid durante máis dunha década (dende mediados dos 80 a case finais dos 90), ser considerado un dos mellores porteiros de Europa e ter un palmarés envidiable, que logo veremos máis en profundidade.

¿Qué foi del?: Retirouse do fútbol en 1997, nas filas do seu Real Madrid, aínda que tamén xoga co Madrid de veteranos na Liga Indoor. Na actualidade traballa como comentarista para a cadena qatarí Al Jazeera (si, si, Qatar, flipante...) e ademáis, ten un blog en El País. A nivel privado, ten unha empresa de instalación de césped artificial.

¿Sabías qué...?: Gañou o trofeo Zamora en duas ocasions (1988 e 1992).
- Sempre se dixo que tiña un asombroso parecido co actor Arnold Schwarzenegger.
- O gran 'pero' da sua carreira foi a sua presencia na selección española. So xogou sete partidos como internacional, xa que Zubizarreta cerroulle as portas durante anos. De feito, non iba nin convocado (en Italia 90, por exemplo, xunto a Zubi os porteiros eran Ochotorena e Ablanedo). Para moitos medios de comunicación e para moitos afeccionados, foi unha das maiores inxusticias do fútbol español. Ademáis, Buyo non oculta a sua frustración. Nunha entrevista reciente, o gardameta galego declaraba: "Opino, con todo o respeto do mundo, que non era lóxico que sendo o porteiro menos goleado e campeón durante cinco temporadas non tivese oportunidades. Era unha decisión caprichosa e inaceptable por parte dalgún seleccionador, pero polo menos quedame o recoñecemento da prensa e público e o poder formar parte do equipo subcampeón de Europa no 84". Outro consuelo que non cita Buyo é o de ser o porteiro da selección española no que probablemente sexa o seu partido máis lexendario, o 12-1 a Malta (o día 21 de decembro cumplironse 25 anos dese partido, disputado no estadio Benito Villamarín de Sevilla).
- O partido de Malta era o debut para Buyo, que por aquel enton xogaba no Sevilla FC.
- O seu forte carácter convertiuno nun ídolo para a afección madridista e nun dos xogadores máis odiados para outras (de feito a min non me cae nada ben), sobre todo para a do Atlético de Madrid e a do Osasuna.
- O partido (e a liga) que o Madrid perdeu en Tenerife en 1992 é un dos momentos máis escuros da carreira de Buyo, xa que a sua actuación foi desafortunada.
- Asegura que o porteiro que máis lle impresionou na sua carreira é Luis Miguel Arkonada.
- Os madridistas recordan que o mellor partido de Buyo co Madrid foi no partido de volta de oitavos de final da Copa de Europa de 1987, contra a Juventus. Na ida, os brancos gañaran 1-0 á Vecchia Signora en Chamartín, e na volta, a Juve de Platini gañou 1-0. Na tanda de penalties, Buyo parou tres.
- É o terceiro xogador con máis partidos xogados na Liga (542), por detrás de Zubizarreta e Eusebio.
- O seu sucesor na portería do Madrid foi o alemán Bodo Illgner.

Biografía, palmarés, estatísticas: Francisco Buyo Sánchez naceu o 13 de xaneiro de 1958 en Betanzos, A Coruña. Os seus primeiros equipos foron o Ural CF (fundado por Augusto César Lendoiro) e o Betanzos CF. En 1975 xogou no Mallorca. O ano seguinte, fichou polo Deportivo da Coruña, onde estivo ata 1978, ano no que firmou pola SD Huesca. Despois dun ano en Aragón e outro máis no Depor, en 1980 chegou o Sevilla FC, onde permaneceu cinco anos, acadando a internacionalidade. En 1986 e ata a sua retirada xogou no Real Madrid. O seu palmarés é impresionante: Seis Ligas, duas Copas do Rey e tres Supercopas de España. Ademáis, conta con dous trofeos Zamora.