ESNAIDER

Hoxe vouvos falar dun xogador que seguro que non olvidastes. Xogou en cinco equipos españois, tres dos cales están en Primeira. Todo un temperamento, foi un gran goleador, aínda que as lesions fixeronlle bastante dano. Con todos vos Juan Eduardo Esnáider.

¿Quén era?: Un dianteiro arxentino dos 90 e deste seculo.

¿Por qué se lle recorda?: Por chegar o Madrid con 17 anos, por gañar co Zaragoza a Recopa de Europa (metendo un gol na final), por ser o dianteiro centro titular do último Atleti que xogou a Champions e polo seu forte carácter.

¿Qué foi del?: Esnáider retirouse no 2005 nas filas do Newell's Old Boys do seu país. Pero quizas o vexamos pronto de novo cerca dos terreos de xogo, porque acaba de sacarse o carné de entrenador. Haberá que ver cal é o seu clube de debut e, quén sabe, se chega pronto a Liga española... Ademáis é comentarista de Aragón Televisión para os partidos de Primeira.

¿Sabías qué...?: O seu apelido é unha deformación do apelido Schneider. A sua familia é procedente dunha minoría étnica de alemans que vivía na ribeira do río Volga, na actual Rusia.
- A sua saida do Atlético de Madrid foi algo accidentada. Nun partido de cuartos de final contra o Ajax de Amsterdam, Esnáider fallou un penalti no Calderón que lle podería haber dado o paso os roxiblancos (Esnáider xa marcara no Amsterdam Arena). Despois dese fallo e dunha terrorífica entrada sobre Witschge (o ex barcelonista e alavesista), foi sustituido polo recién nomeado seleccionador serbio, Radomir Antic. Esnáider enfrontouse co entrenador e ese xesto valeulle a saida do clube do Manzanares. A sua despedida do fútbol español tamén foi realmente desafortunada. Xogaba no Real Murcia (en 2004), que o recuperara no seu penúltimo retorno a Primeira. O certo é que Esnáider non estaba aportando moito o equipo, pero o peor foi cando, nunha rolda de prensa, chamou "imbécil" a unha periodista do diario La Verdad, Eva Franco, que por aquel enton cubría as informacions do equipo. Foron ante os tribunais e tras recoñecer os feitos, foi condeado a pagar 600 euros, 300 por unha falta de inxurias e outros 300 por danos morais, pois a periodista alegou que o suceso (que tivo lugar diante de máis testigos) lle causou unha crise de ansiedade.
- Na sua mellor época, a do Zaragoza, gañouse o sobrenome de Gardel, polo elegante ritmo o que xogaba.
- En 1998 fichouno a Juventus de Turín, para intentar suplir unha lesión de larga recuperación de Alessandro Del Piero.
- É hincha do Racing de Avellaneda, aínda que nunca xogou neste clube.
- Na sua segunda etapa no Zaragoza (tempada 2000-2001), Esnádier protagonizou outro triste incidente. O equipo maño xogabase o descenso ante o Celta, o final da tempada, e o temperamental xogador arxentino, o comezo do choque, deulle un terrible cobadazo a Cáceres e foi expulsado. Dixose que o fixo a propósito, doido porque pouco antes, o clube dixeralle que non contaban con él para o seguinte ano. Esnáider desmentiu que esa fora a razón.
- Esnáider dixo: "Son arxentino, pero futbolísticamente son máis español".
- Dise que na sua última etapa no Zaragoza apenas entrenaba.

Biografía, palmarés, estatísticas: Juan Eduardo Esnáider naceu en Mar del Plata, Arxentina, o 5 de marzo de 1973. Debutou como profesional en 1990 con Ferrocarril Oeste. Ese mesmo ano fichouno o Real Madrid, que o mantivo un ano no Castilla. O ano seguinte xogou, pouco, no primeiro equipo. E chegou en 1993 o Zaragoza, onde pasou duas extraordinarias campañas. Despois dun novo paso polo Madrid, no que xogou máis pero non triunfou, fichou polo Atlético de Madrid, coa difícil papeleta de sustituir a Lubo Penev, despois de conseguir o equipo colchoeiro o doblete. No ano seguinte (1997) fichou polo Espanyol de Barcelona, onde xogou unha tempada boa e outra regular. Logo marchou a Juve, onde pasou tres tempadas con máis pena que gloria. No 2000 recuperouno o Zaragoza e consiguiu salvar o equipo do descenso. En 2001 fichou polo Oporto portugués, pero fracasou. Volveu o seu país para xogar en River Plate, pero tampouco cuallou. Despois dun paso polo Ajaccio francés, tamén infructuoso, volveu a España para xogar no Murcia. A sua última tempada, a 2004-2005, disputouna en Newell's Old Boys de Rosario. Coa selección arxentina xogou tres partidos pero non marcou ningún gol. No seu palmarés destacan duas Copas do Rei co Zaragoza e unha co Madrid, unha Supercopa de España cos merengues, un Torneo Clausura con River e, sobre todo, a Recopa de Europa co Zaragoza.