LIAÑO

Seguimos co Superdepor e facemolo da man dun dos seus pilares, nada menos que o porteiro. Un caso curioso, ademáis, porque habendo demostrado como o fixo as suas cualidades, non deu o salto a un equipo máis grande (quizáis porque o Depor da sua época xa o era) nin tampouco tivo renome internacional. En calquera caso, é un histórico do noso campionato e merece con creces estar aquí. É Paco Liaño.

¿Quén era?: Un porteiro español dos 80 e os 90.

¿Por qué se lle recorda?: Por ser o porteiro do xa lexendario Superdepor que maravillou a toda España na primeira metade dos 90, así como de ser o porteiro que gañou o Trofeo Zamora con mellor promedio de goles encaixados, na tempada 93-94, con so 18 goles encaixados en 38 partidos (unha media de 0,47 goles por encontro).

¿Qué foi del?: Retirouse no 1998, nas filas do Sporting de Xixón. Despois desa experiencia, agora é entrenador de porteiros no seu Santander natal, na escola de Goyo Zamoruca, ademáis de ser comentarista colaborador con alguns medios de comunicación, como Telecinco.

¿Sabías qué...?: Quedou as portas de ser campión de Liga. Era o porteiro do Deportivo coa famosa Liga do penalti de Djukic.
- Dous anos despois da sua retirada, o Depor conseguiu por fin o título de Liga. O porteiro era o camerunés Jacques Songo'o.
- Logrou dous Zamoras consecutivos.
- Cando fichou polo Depor, en 1991, o equipo coruñés estaba recén ascendido a Primeira e el acababa de proclamarse Zamora de Segunda co Sestao.
- Xogou en equipos das catro comunidades españolas bañadas polo Cantábrico.
- Estivo moi cerca de fichar polo Real Murcia ese veran.
- Sobre o penalti de Djukic dixo: "Recordo que non o quería ver. O final fixeno e leveime a mesma decepción que todos". Preguntado pola famosa polémica sobre se ese día, Bebeto non quixo tirar a pena máxima, dixo: "Que ninguen diga que Bebeto se raxou, porque o encargado de lanzalos era Donato, que nese momento non estaba no campo. Bebeto empezou tirando os penaltis pero fallou catro dos cinco penaltis que lanzou e deixou de tiralos. Curiosamente o mesmo Donato había fallado duas xornadas antes un penalti en Pamplona que tamén nos daría a Liga. Ninguen pode botarlle a culpa a Djukic de nada daquelo".
- Foi seguidor de Zubizarreta.
- Como vos dicía na introducción, Paco Liaño non chegou nunca a ser internacional. Pero el considera que "merecín ir o mundial de Estados Unidos (1994). Ese foi o ano no que gañei o Zamora do récord e case a Liga e doeume un pouco". (foron Zubizarreta, por suposto, Cañizares e ... Lopetegui)
- Na tempada do seu lexendario Zamora, xogou todos os minutos do campionato e non recibiu ningun cartón.
- Segundo comentan no blog "Yo jugué en el Sporting", Liaño sufriu unha polidiscopatía cervical que o obligou a retirarse.
- Na mesma entrada adicada a Liaño, contase que no seu primeiro ano estivo a sombra do mítico Juan Carlos Ablanedo. Unha das poucas ocasions que tivo de xogar foi a segunda parte dun Zaragoza-Sporting. No descanso o marcador era de 3-0 a favor dos maños e o míster asturiano, Benito Floro, dixolle a Ablanedo: "Comechete os tres goles. Decidelle a Liaño que quente". O resultado final foi 5-0.

Biografía, palmarés, estatísticas: Francisco Liaño Fernández naceu en Santander o 16 de novembro de 1964. Comezou a sua carreira deportiva no Racing de Santander en 1984. Na sua terra permaneceu ata 1990, que foi cando emigrou a un histórico como o Sestao. Tras unha espectacular tempada na que acabou como Zamora de Segunda, fichou polo Deportivo da Coruña, o equipo que o encumbrou. Tras cinco anos de éxitos, en 1996 fichou polo Sporting de Xixón, onde tras duas tempadas retirouse. No seu palmarés destacan os dous Zamoras de Primeira e un de Segunda, a Copa do Rei do 95 e a Supercopa dese mesmo ano.

PD: Na tempada do récord (18 goles en 38 partidos) hai que ter en conta que nun partido recibiu 3, Barcelona 3-0 Deportivo, entón a marca pódese cosiderar como 15 goles en 37 partidos. Aí é nada!.